Στον Βασίλη Αθάνατο 20-12-2007

Τι θέλατε να δηλώσετε μέσα από τον τίτλο «Κοιμούνται τα πράγματα, μαμά;»

Είναι μια φράση κλειδί και παράλληλα μια αφελής παιδιάστικη απορία που αρθρώνει ένας από τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος σε κάποιο του παραλήρημα.

Υποδηλώνει την ειρωνική αμφισβήτηση και την αρνητική συμπεριφορά σε όσα προσπαθούν να μας πασάρουνε θεωρώντας μας ηλίθιους, λες κι είμαστε πράγματα άβουλα και αντικείμενα προς εκμετάλλευση. Κάτι ας πούμε σαν την ερώτηση «Μοιάζω για Αμερικανάκι?» που κάναμε παιδιά όταν διαπιστώναμε ότι πήγαιναν να μας ξεγελάσουν

- Ο κεντρικός σας ήρωας, αρχιτέκτονας Παναγιώτης ’πραγος, βρίσκεται κατηγορούμενος και τελικά πληρώνει το κόστος μιας υπόθεσης τρομοκρατίας, στην οποία κατά τραγική ειρωνεία συμμετέχουν τελικά όλοι οι άλλοι ήρωες, εκτός απ' αυτόν! Αισθάνεστε ότι αυτή η αδικία εκφράζεται ποικιλοτρόπως και στις μέρες μας, στη στάση της Πολιτείας, της αστυνομίας ή οπουδήποτε αλλού;

Όχι μόνο την αισθάνομαι αλλά έχω και την βεβαιότητα, ότι αυτό αγγίζει τα όρια του καθημερινού φαινομένου, καθώς δεν περνά μέρα που να μην ακούσουμε, δούμε ή διαβάσουμε για παρόμοια περιστατικά.

Δεν απέχω και πολύ από το να πιστέψω ότι το άδικο είναι στην φύση του ανθρώπου, το φορτίο όμως είναι αβάστακτο και ο πόνος μεγάλος όταν αδικείσαι απ΄ αυτούς που καταφεύγεις για δικαίωση ή που περιμένεις να φανούν αμερόληπτοι κριτές. Οι επίορκοι δυστυχώς ανήκουν στην ράτσα των θηλαστικών που επιβιώνει μέσα σε κάθε κοινωνία και κάτω από πάσης μορφής πολιτικά καθεστώτα. Όσα αφορά τον κεντρικό μου ήρωα μπορεί να πληρώνει το κόστος των ιδεολογικών του πιστεύω, αυτό όμως οφείλεται σε μια σειρά συμπτώσεων που αξιολογεί κατά το δοκούν ο «Ιαβέρης». Συλλαμβάνει αδίκως ίσως τον αρχιτέκτονα, είτε από υπέρμετρο ζήλο, είτε από αβάστακτη επιπολαιότητα, πετάει όμως το μπαλάκι στην δικαιοσύνη αδιαφορώντας, όχι μόνο για την σαθρότητα των στοιχείων κατηγορίας, αλλά και για τις συνέπειες των ενεργειών του.

Ο πολίτης αισθάνεται και μένει απροστάτευτος στο έλεος κάθε ηλίθιου διώκτη ή δικαστή .Αλήθεια τι απέγιναν αυτοί που συνέλαβαν και οι άλλοι που καταδίκασαν άδικα κάποιον. Τσιμουδιά δεν βγάζει κανείς γι αυτούς. Το σύστημα τους καλύπτει όπως η γάτα τα σκατά της, την ώρα που ξεμπροστιάζει, διαπομπεύει και εξοντώνει τους άλλους.

- Ο Παναγιώτης είναι αντεξουσιαστής, γι' αυτό και χωρίς να έχει κάνει κάτι μεμπτό βρίσκεται στο στόχαστρο των αρχών. Θεωρείτε ότι σε πραγματικές υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την κοινωνία, ενδέχεται να συμβαίνει κάτι παρόμοιο;

Συνέβαινε ,συμβαίνει και θα συμβαίνει πάμπολλες φορές το φαινόμενο αυτό. Οτιδήποτε μπορεί να ταράξει τα ήρεμα νερά του κοινωνικού τέλματος είναι αυτόματα κατακριτέο και καταδικαστέο. Ανεξάρτητα αν πρόκειται για πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό ή επιστημονικό θέμα .

Ο μέσος νους, ότι δεν μπορεί να καταλάβει το απορρίπτει ως άχρηστο και ότι του χαλά την ησυχία το καταδικάζει ως επικίνδυνο. Δεν θέλει αναταράξεις στην πτήση του, ούτε σκοτούρες στο μυαλό του.

Από τον εξοστρακισμό του Αριστείδη μέχρι την σταύρωση του Ιησού, και από την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη μέχρι τον αναθεματισμό του Βενιζέλου - για να μην πιάσω τα πιο φρέσκα και βρεθώ μπλεγμένος- ,το άδικο κρατά τα σκήπτρα της διαχρονικότητας. Πολλές φορές χαρακτηρίσαμε εγκληματίες και μπουκώσαμε τις φυλακές με λάθος ανθρώπους.

Δυστυχώς ο τρόπος ζωής μας δεν μας αφήνει περιθώρια επισταμένης έρευνας ,έτσι ότι δεν μας αφορά άμεσα το προσπερνάμε αδιάφορα.

- Μία απ' τις γεωγραφικές περιοχές της χώρας που αναφέρονται στο βιβλίο σας, ως τόπος παράνομων οικονομικών συναλλαγών, είναι και η Κρήτη. Η σύμπτωση με όσα συνέβαιναν στην περιοχή των Ζωνιανών - και τα οποία αποκαλύφθηκαν λίγο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου σας - είναι σίγουρα αξιοσημείωτη.

«Ο κόσμος το ΄χε τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι» Μέχρι και τα μωρά παιδιά ξέρουνε πως παίζεται το παιχνίδι και κάποιοι μεγαλόσχημοι γουρλώνανε έκπληκτοι τα μάτια τους από τα πρωτάκουστα.

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Λες και μόνο στην Κρήτη ευδοκιμεί η παρανομία. Εδώ κάθε Δήμος που σέβεται τον εαυτό του διαθέτει «εναλλακτικές καλλιέργειες», «αποθήκη πυρομαχικών» και «στεγνοκαθαριστήριο χρημάτων» και μεις κολλήσαμε στα Ζωνιανά...

 

- Το δίπολο αλήθεια - ψέμα σας απασχολεί αρκετά. Εσείς λέτε ψέματα;

Το ψέμα είναι αναπόσπαστο τμήμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς με το οποίο εξοικειωνόμαστε και το αποδεχόμαστε ευχαρίστως, γιατί όπως λέει ο Σαίξπηρ, η ανθρώπινη καρδιά δεν πλάστηκε για να ακούει την αλήθεια. Ενηλικιωνόμαστε με τα παραμύθια της γιαγιάς που μας πλάθουν ένα φανταστικό κόσμο, μεγαλώνουμε με τα παραμύθια των πολιτικών που μας υπόσχονται ένα όμορφο τον κόσμο και πεθαίνουμε με τα παραμύθια των παπάδων που μας προσφέρουν ένα επουράνιο κόσμο.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει πει ή να μην έχει ακούσει ψέματα. Το πρόβλημα είναι τι αντίκτυπο έχουν και το κατά πόσο αυτά μπορούν να ενταχθούν ή όχι στα λεγόμενα «κατά συνθήκη ψεύδη».

Τα αθώα ψέματα είναι «ιερά», καμιά φορά σώζουν ζωές και βγάζουν από το αδιέξοδο τον άνθρωπο. Λέω ψέματα που δεν σακατεύουνε, ούτε αφήνουνε σημάδια. Το να πω σε μια ώριμη γυναίκα ότι παραμένει αγέραστη της δίνω χαρά και ανεξάρτητα από το τι βλέπω θα το κάνω...

- Διέκρινα και αρκετές ενστάσεις για το ρόλο των ΜΜΕ. Πιστεύετε ότι είναι στις μέρες αυτός που έπρεπε να είναι ή ότι τα ΜΜΕ έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους;

Και τον προσανατολισμό τους χάσανε και την πυξίδα πετάξανε και τους χάρτες κάψανε και από αστερισμούς δεν κατέχουν.

Ελάχιστοι μπορούν ακόμα να κρατάνε το τιμόνι σφικτά και το κεφάλι ψηλά.

Αυτοί γίνονται φάροι και στυλοβάτες των πολιτών και της δημοκρατίας.

 

- Οι περισσότεροι ήρωές σας είναι άνθρωποι αδίστακτοι, με περιορισμένες αρχές και αξίες στη ζωή τους. Αυτή η καταγραφή - περιγραφή είναι υπερβολική ή βρίσκεται πιστεύετε κοντά στην πραγματικότητα;

Θέλω να είμαι ρεαλιστής και να φωτογραφίζω με το δικό μου φακό και μέσα από την δική μου οπτική γωνία τα γεγονότα ,εξ άλλου είμαι αυτό που λένε, βιωματικός συγγραφέας και γράφω πάντα για πράγματα που γνωρίζω. Μ΄ αρέσει να επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου «στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας», σ΄ αυτόν που όταν θα αποκαλυφθεί το παράπτωμά του ή το φονικό, ο γείτονας θα αναφωνήσει έκπληκτος «Έπεσα από τα σύννεφα μόλις το άκουσα..., καλέ αυτός ήτανε άγιος άνθρωπος...» Φαίνεται πως οι μισοί έλληνες ζούνε πάνω στα σύννεφα (όλο από κει πέφτουν) και οι άλλοι μισοί αγιάζουν έξω από τα μοναστήρια.

Η υπερβολή είναι στην ζωή όχι στο μυθιστόρημα. Καμία φαντασία δεν μπορεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα. Καθημερινά γίνονται πράγματα που μας αφήνουν άναυδους με την κτηνωδία και την βαρβαρότητα του ανθρώπινου μυαλού

- Είναι τελικά προϋπόθεση ένα βιβλίο να είναι «κινηματογραφικό» για να πετύχει;

Δεν νομίζω. Μπορεί να επιζητούμε γρήγορη ανάγνωση καθώς ο τρόπος ζωής μας επιβάλλει μεγαλύτερες ταχύτητες ,αλλά δεν πιστεύω ότι το κινηματογραφικό γράψιμο είναι η συνταγή του πετυχημένου βιβλίου. Εγώ έχω αυτό το στιλ γραφής σε όλα μου τα βιβλία. Μου βγαίνει αυτόματα, αβίαστα και εύκολα. Δεν επιδιώκω μέσου αυτού να προσελκύσω τον αναγνώστη, μπορεί αυτό να είναι μια συγγραφική αρετή χωρίς ωστόσο να είναι απαραίτητα και λογοτεχνική.

- Γράφετε βιβλία για ανθρώπους κάθε ηλικίας. Πού θεωρείτε ότι βρίσκεται το δυνατό σας σημείο; Σε ποια ηλικιακή ομάδα;

Μου είναι δύσκολο να απαντήσω, γιατί κάθε φορά κάνω και διαφορετικά πράγματα που ευτυχώς- μέχρι στιγμής - έχουν θετική αποδοχή και καλές κριτικές . Είμαι σχεδόν τριάντα χρόνια στο χώρο του βιβλίου και ακόμα δεν μπόρεσα να οριοθετηθώ ή να με οριοθετήσουν..

Αν στα είκοσι βιβλία που έχω γράψει ( μυθιστορήματα ,διηγήματα, θεατρικά, κόμιξ, εφηβικά και παιδικά βιβλία) προστεθούν αρθρογραφίες σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά και διάφορα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια, τότε νομίζω πως εύκολα καταλαβαίνει κανείς το πόσο δύσκολος είναι ο αυτοπροσδιορισμός.

Κάνω ότι και όσα με προκαλούν. Για μένα το γράψιμο είναι περιπέτεια και ταξίδι στο άγνωστο. Δεν θέλω να περπατώ σε δρόμους που τους έχω ξαναπεράσει. Στην λογοτεχνία δεν υπάρχουν πλαίσια , καλούπια ,όρια και περιορισμοί, καμιά φορά ούτε και κανόνες . Γράφω όσα αισθάνομαι πως πρέπει να αφηγηθώ, αδιαφορώντας την ώρα που το κάνω για τον τελικό αποδέκτη. Αργότερα μου «έρχεται ο λογαριασμός», όταν το κείμενο φτάσει στα χέρια του αναγνώστη και γίνει στόχος των κάθε μορφής κριτικών, τότε πληρώνω το ναύλο και κοστολογώ το ρίσκο.

Αλλά αν έπρεπε οπωσδήποτε να επιλέξω θα προτιμούσα τα βιβλία που γράφω για ενήλικες.

Το μυθιστόρημα με « ίντριγκάρει».

Την «καταβρίσκω» όταν στήνω αληθοφανείς ιστορίες, πλάθω απρόσμενες πλοκές, εφευρίσκω ανατροπές και καταλήγω σε αναπάντεχες εξελίξεις.

Προτιμώ να έχω τον αναγνώστη συνταξιδιώτη στην περιπέτειά μου, χωρίς να υποχρεώνομαι να του ζητώ συγγνώμη που ξενύχτησε με το βιβλίο μου. Να νιώθει την περιέργεια να τον σπρώχνει παρακάτω, την αγωνία να μην τον αφήνει σε ησυχία και το μυαλό του να δουλεύει σε γρήγορες στροφές. Να του γράφω ένα και να καταλαβαίνει δέκα.

Δεν θέλω αργόστροφους αναγνώστες, υπάρχουν άλλα βιβλία γιαυτούς, δεν χρειάζεται να κουράζονται μαζί μου.

Κύριε Χατζηβασιλείου το βιβλίο σας ειλικρινά το απόλαυσα. Να γνωρίζετε ότι στη Λάρισα έχετε πλέον έναν ακόμη θαυμαστή.

Βασίλης Αθάνατος,

Ημερήσιος Κήρυκας, Super Sport FM,

6974768217