Εφημερίδα Χίου "ΧΙΑΧΤΙΔΑ"
Οκτώβριος 2007

Μόλις προ λίγων μηνών κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Κοιμούνται τα πράγματα, μαμά;» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Θα ήθελα στην αρχή της κουβέντας μας να μας πείτε λίγα λόγια για τη συνεργασία σας αυτή με τον εκδοτικό οίκο Ψυχογιός.

Είμαι σχεδόν τριάντα χρόνια στο χώρο του βιβλίου, έχοντας στο ενεργητικό μου είκοσι βιβλία. Συνεργάστηκα με τους εκδοτικούς οίκους «Κέδρος», «Πατάκης» και «Δελφίνι» των Αθηνών, και «Παρατηρητής» και «Χαρταετός» της Θεσσαλονίκης..Όταν μου προτάθηκε από την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων των εκδόσεων «Ψυγογιός» να συνεργαστώ μαζί τους, δέχθηκα έχοντας ελάχιστες επιφυλάξεις οι οποίες πολύ γρήγορα εξανεμίσθηκαν. Διαπίστωσα ότι έχω να κάνω μ΄ ένα σοβαρότατο εκδοτικό οίκο, με άρτιο προγραμματισμό, άριστη οργάνωση , καλή διανομή και προσεγμένες -επιλεγμένες εκδόσεις.Πιότερο απ΄ όλα αυτά, εκείνο που με σκλάβωσε ήταν το κλίμα και η ζεστή συμπεριφορά, τόσο του κ.Ψυγογίου, όσο και των άμεσων συνεργατών του. Όχι πως έχω παράπονο από την συμπεριφορά των προηγουμένων εκδοτών μου, κάθε άλλο μάλιστα.Όμως εδώ, με τους που τους γνώρισα, ένοιωσα μια ευχάριστη αύρα να με διαπερνά , καθώς η αυθόρμητη ευγένεια τους και η εγκάρδια φιλική ατμόσφαιρα που με περιέβαλε μου δημιούργησε την αίσθηση ότι τους γνωρίζω όλους από χρόνια. Δέθηκα φιλικά μαζί τους .Οι άνθρωποι με ενδιαφέρουν, όχι η ποιότητα του χαρτιού, η γραμματοσειρά και η βιβλιοδεσία.

Υπήρξε κάποιο γεγονός, ή κάποια άλλη πηγή έμπνευσης για το θέμα του συγκεκριμένου βιβλίου;

Είμαι αυτό που λένε βιωματικός συγγραφέας. Τα γεγονότα που περιγράφω στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι αληθινά και ορισμένα από αυτά είναι προσωπικά βιώματα. Αφορμή για το μυθιστόρημα αυτό, ήταν ο τρόπος εξάρθρωσης μιας τρομοκρατικής οργάνωσης με έντονη δράση στην Ελλάδα λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα.

Θεωρείτε ότι στο βιβλίο κάνετε ένα ψυχογράφημα των ηρώων σας; Πόσο «αληθινοί» μπορεί να είναι οι ήρωες του βιβλίου σας, δηλαδή μπορούμε να συναντήσουμε τέτοιους ανθρώπους στο δρόμο, στις παρέες μας, στις κοινωνικές μας συναναστροφές;

Είναι ένα καθαρά ψυχογραφηκό μυθιστόρημα. Οι ήρωες είναι αληθινοί γιατί είναι υπαρκτοί και φυσικά τους συναντούμε και τους συναναστρεφόμαστε καθημερινά .Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ,είναι εσύ κι εγώ και η παρέα μας. Είναι αυτά που κρύβουμε κι αυτά που λέμε. Αυτά που θέλουμε ν΄ ακούσουμε και δεν μας το επιτρέπουνε.

Παρόλο αυτά πρόκειται για ένα ερωτικό μυθιστόρημα, έτσι;

Είναι ένα ερωτικό θρίλερ με φόντο την τρομοκρατία και την δράση του υποκόσμου . Μια μυθιστορηματική απεικόνιση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας την οποία αφουγκραζόμαστε μέσω των εφημερίδων και των διαφόρων Μ.Μ.Ε. χωρίς ωστόσο να έχουμε την διάθεση να την εμβαθύνουμε.

Εχετε γράψει βιβλία για παιδιά. Πόσο εύκολο είναι να γράφει κανείς ένα παιδικό βιβλίο και το επόμενο να είναι ένα ερωτικό θρίλερ;

Εχω γράψει 4 βιβλία για παιδιά κι αυτά πριν δέκα - δεκαπέντε χρόνια. Προηγήθηκαν του μυθιστορήματος αυτού για το οποίο σήμερα μιλάμε πέντε βιβλία για μεγάλους και τρία για εφήβους. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως « το επόμενο». Όμως ακόμα και έτσι να είναι, δεν βλέπω τι εμποδίζει κάποιον, όταν αισθάνεται την ανάγκη να γράψει ένα κείμενο για παιδιά ,να μην το κάνει. Η δημιουργική έκφραση αφορά τους αποδέκτες όχι τον δημιουργό.Η συγγραφή ενός βιβλίου για παιδιά είναι μια ιδιόμορφη και καθόλου εύκολη δουλεία ,καθώς οι προσλαμβάνουσες ενός ανηλίκου και ο τρόπος μετάδοσης των νοημάτων ενός κειμένου είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Η γλώσσα ,το στιλ γραφής, και το ύφος είναι στοιχεία που διαφοροποιούνται όταν απευθύνεσαι σε ανήλικες και χρειάζεται άλλος υφολογικός τρόπος προσέγγισης και λεξιλογικής χρήσης για να προσελκύσεις το ενδιαφέρον του μικρού αναγνώστη.

Γνωρίζω ότι έργα σας έχουν βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το Πανεπιστήμιο της Padova. Πεστε μας δύο λόγια για αυτές τις βραβεύσεις

Τι να σας πω ? Ήτανε ευχάριστες εκπλήξεις και μου άνοιξαν νέους δρόμους. Βγάζοντας το πρώτο μου βιβλίο «Το τρύπιο βουνό» βραβεύτηκα με το πρώτο βραβείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών που τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ μεγάλη τιμητική διάκριση .
Το επόμενο βιβλίο μου «Τα χρόνια της αλμύρας» παίρνει και αυτό το πρώτο βραβείο μυθιστορήματος από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Τον επόμενο χρόνο η ίδια οργάνωση μου απονέμει το πρώτο βραβείου παραμυθιού για το «Συμβουλάτορα». Νομίζω είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Τρία διαφορετικά βιβλία του ίδιου συγγραφέα να βραβεύονται το ένα μετά το άλλο ,δεν είναι και κάτι που περνά απαρατήρητο.
Πολύ αργότερα, το Ιταλικό Πανεπιστήμιο της Πάντοβα, στα πλαίσια του Πανευρωπαϊκού Διαγωνισμού Σύγχρονου Παραμυθιού που διοργανώνει, με βράβευσε για το βιβλίο μου «Τα μυστικά της γης».
Οι βραβεύσεις αυτές από την μια μου έδωσαν χαρά κι από την άλλη άγχος. Εκείνο τον καιρό νόμιζα - τόσο ηλίθιος ήμουνα- ότι τα μάτια όλων ήταν στραμμένα επάνω μου και αδημονούσαν μόλις κάνω το βιβλίο «πατάτα» να με κατασπαράξουν. Φορτώθηκα στα καλά καθούμενα με άγχος και μέχρι να το ξεπεράσω ίδρωσα.

Έχετε επισκεφτεί τη Χίο;

Υπηρέτησα για λίγο στην Χίο κοντά στα Χριστούγεννα του 1970 για 2-3 βδομάδες. Μάλιστα στο βιβλίο μου «Με την πλάτη στον τοίχο» ένα μου διήγημα αναφέρεται στα όσα έζησα την βραδιά της Γέννησης στην σκοπιά μου. Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το ξεροβόρι και τον χιονιά που με σπιρούνιαζε και κρυώνω .

Για ποιο πράγμα έχετε μετανιώσει στη ζωή σας ;

Για λάθη που δεν μπόρεσα να κάνω.

Ποια πολιτική προσωπικότητα θαυμάζετε ;

Από τους εκλιπόντες για όσα προσέφεραν τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Γιώργο Παπανδρέου. Για τους ζώντες τους ίδιους για όσα δεν προσέφεραν.

Το ανεκπλήρωτο όνειρό σας ;

Δεν κάνω όνειρα για να μην απογοητεύομαι όταν δεν πραγματοποιούνται. Μπορεί να γράφω παραμύθια αλλά δεν ζω με παραμύθια. Είμαι υπέρμετρα ρεαλιστής και θαρρώ αυτό με κρατά ακόμα ορθό. Όπως έλεγε και ο Εγγονόπουλος «ευτυχώς που η ζωή είναι μικρή και δεν θα μας βασανίζει για πολύ ακόμα».

Αν ανοίγαμε ένα παράθυρο της ψυχής σας ποιο τοπίο θα αντικρίζαμε;

Του παιδιού. Αισθάνομαι ότι διαρκώς πρέπει να τσιγκλίζω κάποιον ,να κάνω πλάκες και να τ΄ αντιμετωπίζω όλα με χιουμοριστική διάθεση

Ποια είναι η Αχίλλειος πτέρνα σας ;

Αυτά δεν τα λένε .Είδες τι έπαθε ο Αχιλλέας μόλις μαθεύτηκε το μυστικό του. Τι θέλεις να στραφούν όλα τα Πάρθια βέλη στο ευάλωτο σημείο μου. Συνέντευξη είπα να δώσω όχι να... σταυρωθώ.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πείτε μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια.

Όλα τα καλά και τα άσχημα των παιδικών μου χρόνων θα τα βρεις στο βιβλίο μου « Το Τρύπιο Βουνό». Όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω τον αγώνα της μάνας μου - όταν ο πατέρας μου βολόδερνε εξόριστος στα ερημονήσια- για να μας μεγαλώσει κάτω από αντίξοες έως εξοντωτικές συνθήκες μέσα σ΄ ένα σύστημα που προσπαθούσε επί χρόνια να μας συνθλίψει.

Ευχαριστώ

Δημήτριος Μ. Διόλατζης

Αρχισυντάκτης εφημ. «ΧΙΑΧΤΙΔΑ»